Ouder-“intervisie” met collega ouders ;-)
Ervaar jij ook een (grote) druk in het dagelijks leven om alle ballen in de lucht te houden?
Ervaar je daardoor ook vluchtigheid in je dagelijkse contacten met andere ouders?
Merk je dat je soms wel een steuntje in de rug kan gebruiken (of een schouderklapje 😉) omdat je opvoeden soms flink uitdagend vindt?
Ontbreekt het jou ook wel eens aan draagkracht of veerkracht om soepeltjes over “de gewone” hobbels in de opvoeding van je kinderen heen te komen (omdat je nog moe bent van de vorige werk- / opvoed- /relatie-“uitdaging”)?
Zullen we opvoeden eens een serieuze status geven? En het spreekwoord "You need a Village to raise a Child" écht gaan erkennen?
"Intervisie", Dat klinkt misschien wat zakelijk. Schrik niet, dit kan iedereen (leren).
Niet iedereen heeft vrienden, buren of collega's in de buurt met kids in ongeveer dezelfde leeftijd. Of je hebt die wél, maar ervaart geen “open connectie” of de juiste klik.
Ik voel een sterke missie om (jonge) ouders met elkaar te verbinden.
Verbinden in kracht èn in kwetsbaarheid.
Sociale contacten en sociale steun maken in mijn beleving hèt verschil. Op dit moment doen 1 op 7 kids een beroep op de GGZ, ik geloof erin dat dit kan verminderen als ouders elkaar meer ‘weten te vinden’. Samen weet je best veel namelijk. In verbinding krijg je meer zich op ‘het gewone leven’ en alle rafelrandjes die daarbij horen. Samen kunnen we de lat minder hoog leggen, onze wijsheid uitwisselen en tijd nemen voor elkaar.
Doelen;
• met andere ouders kunnen sparren
• gewoon even kunnen spuien of je hart luchten
• elkaar spiegelen en bevragen
• met een open mind naar elkaar luisteren
• doorbreken van de individualistische samenleving
• normaliseren van problemen
• nieuwe ‘maatjes’ leren kennen
• een klankbordgroep hebben
• elkaar inspireren
Je zult zien dat, wanneer je kiest voor werkelijke en langdurige verbinding in kwetsbaarheid en op basis van wederzijds respect, er hele waardevolle en jarenlange contacten kunnen ontstaan.
